گفتم: «این جام جهان بین به تو کِی داد حکیم؟ »        
گفت: «آن روز که این گنبد مینا می‌کرد »

بی‌دلی، در همه احوال، خدا با او بود        
او نمی‌دیدش و از دور "خدایا" می‌کرد

این همه شعبده خویش که می‌کرد اینجا        
سامری پیش عصا و ید بیضا می‌کرد

گفت: «آن یار، کز او گشت سر دار بلند،        
جرمش این بود که اسرار هویدا می‌کرد »

فیض روح القدس ار باز مدد فرماید        
دیگران هم بکنند آن چه مسیحا می‌کرد

گفتمش «سلسله زلف بتان از پی چیست؟ »        
گفت: «حافظ گله‌ای از دل شیدا می‌کرد !»