یوسف گم گشته باز اید به کنعان غم مخور        کلبه ی احزان شود روزی گلستان غم مخور

ای دل غم دیده  حالت به شود دل بد مکن         وین سر شوریده  بار اید به سامان غم مخور

دور گردون گرد دو روزی بر مراد ما نرفت                دائما یکسان نباشد حال دوران غم مخور

 هان مشو نومیدچون واقف نه ای از سر غیب               باد اندر پرده بازی های پنهان غم مخور

ای دل ار سیل فنا بنیادهستی بر کند            چون تو را نوح است کشتیبان ز طوفان غم مخور

در بیابان گربه شوق کعبه خواهی زد قدم             سر زنش ها گر کند خار مغیلان غم مخور

گرچه منزل بس خطرناک است و مقصد بس بعید     هیچ راهی نیست کان رانیست پایان غم مخور

حافظا در کنج فقر و خلوت شب های تار                    تا بود وردت دعا و درس قران غم مخور