اب زنید راه را هین که نگار میرسد      مژده دهید باغ را بوی بهار می رسد

راه دهید یار را  ان  مه  ده  چهار  را         کز رخ نور بخش او نور نثار می رسد

چاک شده ست اسمان غلغله ای در جهان              عنبر و مشک میدهد سنجق یار میرسد

رونق باغ می رسد چشم و چراغ میرسد          غم به کناره میرود مه به کنار میرسد

تیر روانه میرود سوی نشانه میرود                  ما چه نشسته ایم پس؟ شه ز شکار می رسد

باغ سلام میکند سرو قیام می کند              سبزه پیاده میرود غنچه سوار میرسد

خلوتیان اسمان تا چه شراب میخورند                روح خواب و مست شد عقل خمار میرسد

چون برسی به کوی ما خاموشی است و خوی ما     زان که ز گفت و گوی ما گرد وغبار میرسد